مَےں پِّچھے چھّڈ آيا هاں
سمُںدر روںدیآں بھَےناں
کِسے انجانے بھَےا اںدر
جرکدی باپ دی داهڑی
تے سُّکھنا سُّکھدی,
کھاںدی غشاں ماسُوم ممتا نُوں
مےرے کھُرلی تے بّدھے هواے
ڈںگراں بےزباناں نُوں
کِسے چھاوےں نهیں بنّھنا
کِسے پانی نهیں ڈاهُنا,
تے مےرے گھر کای ڈںگ
سوگ وِچ چُّلھا نهیں بلنا۔
سِپاهیآ دّس, مَےں تَےنُوں وی
اےڈا خترناک دیهداں ?
بھراوا سّچ دّس, تَےنُوں
مےری اُّدھڑی هوای چمڑی
تے مےرے مُوںه 'چوں وگدے لهُو 'چ
کُجھ آپنا نهیں دِسدا ?
تُوں لّکھ دُشمن کتاراں وِچ
هُّب کے مار لَے شےکھی
تےرے نیںدر پِآسے نَےن
تے پتھرا گِآ مّتھا,
تےری پاٹی هوای نِّکر
تے اُس دی جےب وِچ رچ گای
زهِریلی بوا تماکُو دی
نے تےری کھا رهے چُگلی۔
نهیں ساںجھی تاں بّس آپنی
ِاه وردی هی نهیں ساںجھی
پر اّج وی کوڑمے تےرے دے دُّکھ
مےرے نال ساںجھے نے
تےرا وی باپ جد سُّٹدا هَے
پّٹھِآں دی بھری سِر توں
تاں اُس دیآں سُوتیآں ناڑاں
وی منشا کردیآں ِاهو
کِ هُن کِهڑی گھڑی, بّس
بُرے دا سِر پھےه دِّتا جاوے۔
تےرے بّچِآں نُوں جد ویرا
سکُولیں کھرچ نهیں جُڑدا
تاں سینا پاٹ جاںدا هَے
تےری وی اردھ-اںگی دا۔
تےری پیتی هوای رِشوت
جدوں تےرا گالدی اںدر
تاں تُوں وی لوچدا اےں
بھنّنی شاهرگ هکُومت دی-
جو کُجھ ورھِآں 'چ هی کھا گای
تےرا چںدن جِها پِںڈا
تےری رِشیآں جِهی بِرتی
اتے برساتی واا ورگا
لُبھااُنا سُّکھ ٹّبر دا
تُوں لّکھ وردی دا اَوهلا کرکے
مَےتھوں دُور کھڑِآ رهُ
تےرے پر اںدرلی دُنیآں
هَے مَےنُوں پا رهی کںگلھی۔
اسیں جو ساںبھ دے گھاٹے
آوارا روگی بچپن نُوں
رهے آٹے جِاُں گُنّھدے,
کِسے لای بنے نا خترا۔
تے اُه جدوں ساڈے سُّکھ بدلے
رهے وِکدے, رهے رُلدے,
کِسے لای بنے نا چِںتا۔
تُوں بھاوےں دُشمناں دے هّتھ وِچ
اج بن گِآ سوٹی
تُوں ڈھِّڈ تے هّتھ رکھ کے دّس
کِ ساڈی زات نُوں هُن
کِسے توں کی هور خترا هَے ?
اسیں هُن سِرپھ خترا هاں اُنھاں لای
جِنھاں نُوں دُنیآں تے بّس خترا هی خترا هَے
تُوں آپنے مُوںه دیآں گالھاں نُوں
آپنے کیمتی گُّسے لای
سںبھال کے رّکھ-
مَےں کوای چِّٹ کّپڑیآ
کُرسی دا پُّت نهیں
جِس ابھاگے دےش دی هونی نُوں گھڑدے
دھُوڑ 'چ لِبڑے هزاراں چِهرِآں 'چوں ِاک هاں,
مےرے مّتھے اُّتے وگدیآں گھرالاں 'توں
مےرے دےش دا کوای وی درِآ, بهُت چھوٹا هَے۔
کِسے وی دھرم دا کوای گرںتھ
مےرے زخمی بُّلھاں دی چُّپ توں باهلا پوِّتر نهیں۔
تُوں جِس جھںڈے نُوں اّڈیآں جوڑ کے
دےنَےں سلامی
ساڈا لُّٹے هوياں دے کِسے وی درد دا ِاتِهاس
اُس دے تِنّاں رںگاں توں بڑا گاهڑا هَے
تے ساڈی رُوه دا هر ِاک زخم
اُس وِچلے چّکر توں بهُت وّڈا هَے۔
مےرے دوست, مَےں کوهِآ پِآ وی
تےرے کِّلاں والے بُوٹ تھّلے
ماںاُوںٹ اَےورَےسٹ توں بڑا اُّچا هاں۔
مےرے بارے غلت دّسِآ هَے
تےرے کاِار افسر نے
کِ مَےں ِاس راج دا
ِاک مارخورا مهاں دُشمن هاں
نهیں, مَےں تاں دُشمنی دی
اجے پُونی وی نهیں چھوهی
اجے تاں هار جاںدا هاں
مَےں گھر دیآں اَوکڑاں اّگے
اجے مَےں امل دے ٹواے
کلم نا' پُور لَےنا هاں
اجے مَےں سیریآں جّٹا وِچالے
لرزدی کڑی هاں
اجے مےری سّجی باںه تُوں وی
مےرے توں اَوپرا پھِرداں۔
اجے مَےں اُسترے ناایآں دے
کھںجر 'چ بدلنے هن
اجے راجاں دی کاںڈی تے
مَےں لِکھنی وار چںڈی دی
چمکدے ناارِآں نُوں جںمن والی کُّکھ دے اںدر
هَے بھِّج کے زهِر وِچ پھِرنی
اجے تاں آر موچی دی۔
تے اُس شَےتان دے جھںڈے توں اُّچا
لهِرنا هالے
بُڑکدا بُّکدا هويا
دھُںمے ترکھان دا تےسا۔
اجے تاں لاگیآں نے لاگ لَےنَے
جُبلیآں دے وِّچ-جو
آياں گِآں دے جُوٹھے
رهے نے ماںجدے بھاںڈے
اجے 'کھُشیاے' چُوهڑے نے بال کے
هُّکے 'چ دھرنی هَے
کِسے کُرسی تے بَےٹھی گِرجھ دے
پّٹ دی نرم هّڈی۔
مَےں جِس دِن رںگ سّتے جوڑ کے
ِاںدر-دھنُش بنِآ
مےرا کوای وار دُشمن 'تے
کدے کھالی نهیں جانا۔
اُدوں پھِر جھںڈی والی کار دے
بدبُو بھرے تھُّک دے
چھِّٹے مےری زِںدگی دے چاا بھرے
مُوںه 'تے نا چمکنگے۔
مَےں اُس چانن دی بُرجی تیک
'کّلا' پهُںچ نهیں سکدا,
تےری وی لوڑ هَے
تَےنُوں وی اَوتھے پهُںچنا پَےنا۔
اسیں ِاّک کافلا هاں
زِںدگی دیآں تےز مهِکاں دا
تےری پیڑھیآں دی خاد
ِاس دے چمن نُوں لّگی۔
اسیں گیتاں دے ورگی گُزر دے
بےتاب آشک هاں
تے ساڈی تڑپ وِّچ
تےری اُداسی دا وی نغما هَے۔
سِپاهیآ دّس, مَےں تَےنُوں وی
اےناں خترناک دیهداں ?
مَےں پِّچھے چھّڈ آيا هاں…
