پُورن سِںگھ دا دےس پںجاب کِّتھے ?
اّکھاں ڈُلھدیآں بےلِآں توں وِچھڑکے,
پِآ رون آوے دےس پںجاب نُوں تّک کے ۔
درِآواں دے کِنارِآں اُّتے
پُرانیآں اوازاں دے کافلے لُّٹے گاے,
پُرانیآں بےپرواهیآں دا نام مِّٹِآ;
ساڈے راںجھن دی واج نُوں مارِآ,
اّگے ودھن دے کھڑسُّک ناارِآں ۔
هاں, کُّچھ شهِراں نے مُلک نُوں مّلِآ,
ٹھیک, پِںڈ پِںڈ تاراں نے پهُںچیآں,
پر نشا اُه ٹُٹِآ ۔
تخت اُلٹِآ مَوجی فکیراں دی کھُدی دا--
سَوں گِآ وجد دا کُوکدا کافلا,
چلا گِآ درِآواں نا' رُّس کے
ساڈے لهُو وِچ جو گھسمان سی پَےںدا--
وّڈے هُکم دی شان سی جِّتھے
ساڈا اسمان اُه کّچ واںگ تِڑکِآ-- !
واهگے توں پار دے دےس نُوں
پاک دین دی اجب بےچَےن توںڑ لّگی,
ِاک دھُکھدھُکھی کَوڑی پِآس وِچ
دےس اُه اُوںگھے ۔
اےدھر وی هال پںجاب دا مںدا,
هَول دے کّپراں دا نھےرا
کھُدی دے سارے گُمان نُوں پی گِآ ۔
آپنی رّت نال کھےڈ کے مَوت دے ساهمنے
کھُون شهادت دے دیوے بالنے
لّد گاے بےپرواه اُوٹھاں دے واںگُوں
آپنی شان دےکھن دے وےلے ۔
-- -- -- -- -- -- -- -- --
-- -- -- -- -- -- -- -- --
پُورن دے نَےن تّکدے مُلکھ ویران هويا !
ا مےرے ےارو !
کِنھ پُّٹِآ پُورن دے بِرکھاں نُوں ?
روهیآں دے مِرگ کِّتھے ?
کےسُوآں دا تپدا اسمان
کِّتھے گُآچِآ ?
پںج درِآواں دے گل لگ پُورن روںودا !
کِّتھے گایآں ےودھِآں دے دےس دیآں واراں ?
کِّتھے گاے پںج پانیآں کِنارے سَون والے !
کِّتھے گاے هِجر دے تھلاں وِچ گَون والے !
شهِراں دے پِںجراں 'چ ڈھّٹھا پںجاب سارا --
ناںه اُه هانی, ناںه اُه پانی
ناه اُه فجراں دی وا وِچ گَون والے !
