تربّک کے اّکھ کھُّلدی هَے
روج سوےرے...
اُپھ !
اّج پھےر لےٹ هو گای !
اّبھڑواهے بھّجدی هاں ِاسنان گھر
ناستے جوگا سماں هی نهیں بچدا
کار وِچ هی پی لَےںدی هاں-
ِاک کّپ کاپھی
بس !
پهُںچدی هاں دپھتر
پھاایلاں دا ڈھےر
ٹَےلیپھُون دیآں گھںٹیآں دا سور
سهِکرمیآں نال سِسٹاچار
بَوس لای ادب دا سواںگ-
کردی هاں روج کِنّے ناٹک
نِبھااُںدی هاں
کِنّے کِرداراں دا رول
روٹی کھان دی
وِهل نهیں مےرے کول !
گھر پرتدی هاں...
گھر دا کونا کونا پُکاردَے-
کںم ! کںم ! کںم !
گھر نُوں مےری لوڑ هَے
دپھتر نُوں مےری لوڑ هَے
بّچِآں نُوں مےری لوڑ هَے
اُهناں دے پِاُ نُوں
مےری لوڑ هَے !
تے مےری لوڑ دی
کی پرِبھاسا هَے ?
