(سری گُرُو گوبِںد سِںگھ جی)
مےری سکھی سهےلڑیاَو, ِاک هال سُناواں نی,
دُّکھ سُنکے بّچِآں دا, مر جاون ماواں نی ۔
جد دھرم نُوں خترا سی, سرمااےداری توں,
وهِماں تے رسماں توں تے پھِرکاداری توں۔
راجے جروانے نی, کر زور دھِںنگانے نی,
پت کھوهکے لوکاں دی کردے من بھانے نی۔
لوکاں دیآں لهِراں نُوں جنتا دیآں مںگاں نُوں,
لوکاں دی شان دیآں, اُهناں سِکھر دُپهِراں نُوں,
زالم نا جردے سی ۔
جںجُو تے تِلکاں دے, اُه لا بهانے نی,
تںگ ڈاهڈھا کردے سی ۔
دُکھیآں دیآں چیکاں نے, دھرماں دیآں هُوکاں نے,
لوکاں دے جزبے نے تے انکھ رںگیلی نے,
ِاّک شےر جگا دِّتا, تے لڑن سِکھا دِّتا ۔
اُس مردے مُجاهد نے,
چُّکیآں تلواراں هو, دے کے للکارا هو,
آاَو سِر دےون دا, هُن کرو تِآرا هو ۔
دھرتی دی هِّکڑی نُوں,
سمِآں دی شکتی نُوں, دُکھیآں دے جیون نُوں,
دھرماں دی هستی نُوں,
لوڑ خُونی رںگت دی, سِر وارُو سںگت دی ۔
کونے کونے دھرتی دے, چھِڑیآں جھرناٹاں سی,
بل اُٹھیآں لاٹاں سی,
سینے پھِر زالم دے, پایآں نِکل تھراٹاں سی ۔
زالم جروانے نے,
اُس مرد امںگڑے دے, بّچِآں نُوں کوه دِّتا ۔
بابل تے ماتا نُوں, زُلماں وِچ ڈھوه دِّتا ۔
سرسا دیآں لهِراں نے, زالم دے کهِراں نے,
سِںگھاں دے وِچھوڑے نے, گھر مال دے روڑھے نے,
اُهنُوں تھِڑکايا نا, تے اُه گھبرايا نا ۔
لوکاں دی سےوا نے, بلیدان دے نشِآں نے,
وفاداری سِںگھاں دی, تے بےپرواهی نے,
جںگلاں وِچ سّتھراں 'تے اُهنُوں لںمِآں پا دِّتا,
تے گھُوک سوا دِّتا ۔
ِاس سُّتے ماهی نُوں, آ نےڑيوں تّکیاے نی,
زرا هَولی تُرِآ جے, نیںدر نا کھُلھ جاوے,
زرا تّکو اڑیاَو نی, ِانے دُّکھڑے جھّل کے وی,
کِنّا مُّکھ سوںهدا اے, تے من نُوں موںهدا اے ۔
تاجاں دا راکھا نی, راجاں دا مالک نی,
نا لوبھ جگیراں دا, بس پِآر اے تیراں دا,
ستِگُر ِاک پھِرکے دا, اےهنُوں آکھو اڑیاَو نا,
لوکاں دا وارس ِاه, دُنیآں دا ڈھارس ِاه,
وهِماں تے رسماں دا, ِاه کھںڈن هارا اے,
تاهیاَوں تاں هر دِل دا, ِاه پریتم پِآرا اے ۔
