پھیل پںجاب دی وِّچ کَےنےڈا ِااَوں لَےناں واں,
راتیں کںم تے دِنے گھرے آ سَوںا لَےنا واں,
لّکھ رںگ-تماسے وےکھ کدے وی جھُردا نایں,
دےس دی مِّٹی واںگ جيوں دا تيوں رهِناں واں۔
تُردا بھُّلدا نایں ناںا نےڑے دے پِںڈاں دے,
هُن جِںدگی توں جِّتداں گھول نِّت چھِںجھاں دے,
بّس کھُوه, راه تے سرناوےں هُن بدلے نے,
پر پوٹیں گِننوں نایں بھُّلدا گےڑے ٹِںڈاں دے۔
دَوڑ کروڑیں لّگی اُںجھ تے لوڑ سی سَوآں دی,
اُلجھ نھےرے نال ودھاای کیمت لوآں دی,
هّتھ وِّچ پھڑھ کے رےت بَےٹھ کے سوچِآ ناں,
دّس کيوں هّدبںدھی کردا رِهاں مَےں چوآں دی۔
جےٹھ هاڑھ دیآں دھُّپاں کِوےں چںم ڈھال دیآں,
مےریآں پِّٹھاں کی نای پُرکھِآں نال دیآں,
اَےتھے هُن ورھدا جو کّکر بنسپت ساڑ دےوے
