مَےں سّتھر هوای اّج وے, جو سی دھرت سُنهِری۔
مےری کُّکھ وِّچ سربت وگدے سی, اّج هواے جهِری۔
مےرے پُّتاں نُوں پھےر لُّٹِآ, کِسے دِنے دُپهِری۔
ِاه گھُّگ وسدِآں ٹّبراں دی کيوا جِںدگی ٹھهِری۔
کای 'چِّٹے- مّچھر' مار لاے, کای مارے 'چِّٹے' ۔
نِّت نِّت کھبراں آاُںدیآں, کوای ماں دھی پِّٹے۔
ماں هی دھی نُوں ماردی, آپنی کُّکھ وِّچے۔
کی هويا رںگ لهُو دے کِاُں پَے گاے پھِّکے۔
کِهڑی ترّکی لّبھدے, کِهڑے کھاب تُوں ڈِّٹھے۔
کَےںسر دا کارن بن رهے, جو سی پانی مِّٹھے۔
دُّدھ گںدھلا تے ےُوریآ, رںگ پھلاں دے پھِّٹے۔
کُدرت نال کھِلواڑ دے, اےهی نے سِّٹے۔
مَےں جںمے جِاُنے مَوڑ تے, کای سُّچے ورگے۔
انکھی اُودھم سےر جو, دُسمن تے ورھ گاے۔
ِاس دھرت نُوں سِںجِآ کھُون نال, بهادراں بںدے۔
هُن دھرم دے نا تے کھول لاے, جتھےداراں دھںدے ۔
کُچھ هوس کرو مےرے وارسو, کيوا گاپھل هواے۔
کھُد آپنیآں کبراں پُّٹ کے, تُسیں جاووں مواے ۔
کِسے دے پِّچھے لّگ کے, نا اکل نُوں پھےرو۔
پَون پانی تے دھرت نُوں , ساںبھو مےرے سےرو ۔
