بابے دی بانی مردانے دی رباب چوں ۔
چوجی دی تےگ توں جاں درِآ چناب توں ۔۔
کیهدی گُڑتی دا ِاه مُهاںدرا رکانے نی۔
دس دے جُبانے نی, پںجابیاے جُبانے نی۔۔
تےرے مِّٹھے بول رُوه 'چ چھےڑ جان کاںبے نی۔
پںجابیاے جُبانے نی, مِّٹھیاے جُبانےں نیں ۔۔
ویر سِںگھ دے سوهنے لپھجاں دا تیر اےں۔
وارِس دی واهی هوای پِآر دی لکیر اےں۔۔
سوهنیآں توں سوهنی اےں تُوں هیراں 'چوں هیر اے ۔
چڑھدے تے لهِںدے هواے پںجاب دا سریر اےں۔۔
تےری دِّتی کھاایاے تُوں هی بھرے نے کھجانے نی۔
پںجابیاے جُبانےں نیں مِّٹھیاے جُبانےں نی۔۔
تیآں ترِںنجنا دی شان جان مےلِآں دی۔
جاای پھکیراں, پلی جںگلاں تے بےلِآں دی۔۔
بُّلے جِهے بھُّلِآں دی, سّتھاں دی چُلھِآں دی۔
کھالسے دی پھتهِ, سِرلّتھ البےلِآں دی۔۔
بن بنکے پَےگام گُوںجی گگن دمامے نیں
پںجابیاے جبانےں نیں, مِّٹھیاے جبانےں نیں۔
