پںجابی ےودھے
مےرے بھرا
پيو دادے ورگے
پںجاب دی سان دے وارس
هیرو نے کِسے انلِکھی کهانی دے
انوکھی جروانی ماں دے لاڈلے
پںج آباں
تے جرکھےج مِّٹی دی اُمید
انّداتے هَےںکڑاں نُوں وںگاردے
سُوربیر ےودھے
انگِنت
گِنے نا جان
سےراں واںگ اُّٹھن گُوڑھی نیںد توں
آپنیآں بےڑیآں نُوں
جھاںجراں واںگ چھنکااُن
جھٹکن
ترےل واںگ
کھےڈاں کھےڈدے پّتِآں
پھُّلاں نال
هّتھکڑیآں چ
بنّھے هواے هّتھاں نال
ِاکّلے لّکھاں ورگے
گوبِںد دے جااے
تُسیں بهُت سارے وی
بھےڈاں دے ِاّجڑ
ِاکسُر, ِاکسار
ِاک دُوجے وِچ وسدے
انکھ, ادب تے ارداس
وِراست ِاهناں دی
هّک-نِآں لای اڑ جانا هملاوراں نُوں چِّت کرنا
مانوی کدراں-کیمتاں `تے پهِرا
گُڑھتی وِچ لِکھِآ ِاهناں دے
گُرُوآں, پیراں, پھکیراں,
توں سِکھِآ پهِلا سبک
سربّت دا بھلا
تهِجیبی تواریکھ
مِّٹی تے کِسمت لِکھدے
پسینے دی سِآهی نال
ِاتِهاس نُوں سِرجن
تهِجیب دا مان بکھسن
کھُون نال سمےں دے سپھِآں نُوں
مرھم پّٹی کرن
تے پانی وی پِلااُن
جکھمی دُسمناں نُوں
رمجاں, رِواج, رواِاتاں,
ِانھاں دیآں بهُت ڈُوںگھیآں
ےاری ِاهناں دی تُوت دے موچھے
دےگاں وِچ اُبالے جان
آرِآں نال چیرے جان
کدے وی این نا منّدے
چرکھڑیآں `تے چڑھ جاںدے,
رںبیآں نال کھوپریآں لُها سکدے
بںد-بںد کٹوا سکدے
نیںهاں وِچ چِنے جان
کِسے دُوسرے دھرم دی آن-سان وی سیس کرن بھےٹ
بےگانیآں دھیآں-بھَےناں نُوں اگواکاراں کولوں چھُڈا,
ِاّجت نال اُنھاں دے گھر پهُںچااُن
ِاتِهاس دے ورکِآں تے پڑھو
کِردار, ِاکھلاک
اتے چرِّتر ِاهناں دا
ڈںڈے مارن والی پُلِس نُوں وی
لںگر چھکااُن
مانوتا پرتی لگن,
سےوا-بھاونا,
وںڈ-چھکن دی ریت
اتے لںگر پرتھا دی
سُّچتمتا تے اُچتمتا
ِاهناں نے هی توری اُںگل لا کے
ساڑستی, مهاںماری وےلے
مانوتا دیآں اّکھاں ‘چ آاے
هںجھُو پُوںجھن ِاهی باهر آاُن
بھُّکھِآں لای لںگر لااُنے
هجاراں مجدُوراں نُوں مهاںماری چ
اُنھاں دے گھر پهُںچان
بّساں, رےل-گّڈیآں جاں هواای ےاترا دا پربںدھ کرن
لوڑوںداں نُوں جوکھم وِچ پا کے,
اُنھاں دیآں لِّلکڑیآں, لےراں تے سِّسکیآں نُوں سُنن
آس تے اُمید دا چِراگ بنن
کرونا دے کھَوپھ کارن
جد مالکاں نے کِرااےدار
ڈاکٹراں نُوں گھروں کّڈھِآ
گُردُآرے,
اُنھاں لای رَےن-بسےرے بنے
سیریآ جاں ِاراک وِچ
جںگبںدی وِچ گھِرے سرنارتھی هون
اُڑیسا, دّکھنی بھارت, گُجرات
جاں پںجاب وِچ آاے هڑھ هون
ِاه بھُّکھے رهِ کے وی سےوا کرن
مِآںمار دے بارڈر `تے گھِرے روهِںگے مُسلمان هون
جاں کِسانی سںگھرس دِّلی بارڈر `تے کِساناں لای سهُولتاں دا
سُےوگ پربںدھ هووے
ِاه باهر در تے کھڑے هون
دان کرن,
منُّکھتا دے اّتھرُو پُوںجھن
بھُّکھے پِآسِآں نُوں ترِپت کرن لای هر پل اَوکھے وےلے هاجر ناجر
پیجے, پِنّیآں, بداماں دے لںگر
کھُّلھدِل تے دانی سُبھاا
پھِراکھدِل
درِآ-دِل
اجیم-اے-انکھ,
ادب دا ججبا
