پُرانی اّکھ مےرے مّتھے 'چوں کّڈھ کے
سُّٹ دِاُ کِدھرے
ِاه انّھی هو چُّکی هَے
مَےنُوں ِاس اّکھ سںگ
هُن آپنا آپا وی نهیں دِسدا
تُهانُوں کِںجھ وےکھاںگا
بدلدے مَوسماں دی اّگ ساوی
کِںجھ سےکاںگا ?
ِاه اّکھ کَےسی هَے جِس وِچ
پُّٹھے چمگِّدڑاں دا واسا هَے
تے پُشتو-پُشت توں جںمی هوای
بُّڈھی نِراشا هَے
نا ِاس وِچ درد هَے راای
تے نا چانن هی ماسا هَے
ِاه اّکھ مےرے آدِ پِّتراں نُوں
سمُںدر 'چوں جدو لّبھی
اُهناں سُوراں دے واڑے وِچ
ترّکی بوا 'چ آ دّبی
تے مےرے جنم چھِن وےلے
مےرے مّتھے 'چ آ گّڈی
تے پھِر سُوراں دے واڑے وِچ
کای دِن ڈھولکی وّجی ۔
تے پھِر سُوراں دے واڑے وِچ
مَےں ِاک دِن کهِںدِآں سُنِآ-
"ِاه اّکھ لَے کے کدے وی ِاس گھر چوں
باهر جاایں نا
جے باهر جااےں تاں پُّترا
کدے ِاهنُوں گواایں نا
ِاه اّکھ جّدی امانت
ِاه گّل بِلکُل بھُلاایں نا
تے کُل نُوں داغ لاایں نا ۔"
"ِاس اّکھ سںگ کھُوه 'چ تارے وےکھ لایں
سُورج پر نا وےکھیں
ِاس اّکھ دے گاهک لّکھاں مِلنگے
پر اّکھ نا وےچیں
بدلدے مَوسماں دی اّگ ساوی
کدے نا سےکیں ۔"
ِاه اّکھ لَے کے جدوں وی مَے کِتے
پردےس نُوں جاںدا
مےرے کنّاں 'چوں پِّتراں دا
کِها هر بول کُرلاںدا
'تے مَےں مّتھے 'چوں اّکھ کّڈھ کے
سدا بوجھے 'چ پا لَےںدا ۔
مَے کوای سُورج تاں کی
سُورج دیآ کِرناں وی نا تّکدا
همےشا کھُوه 'چ رهِںدے تارِآں دے
نال هی هّسدا
تے بل کے بُجھ گای اّکھ سںگ
کای راهیآں نُوں راه دّسدا ۔
پر اّج ِاس اّکھ نُوں
مّتھے 'چ لا جد آپ نُوں لّبھِآ
مَےنُوں مےرا آپ نا لّبھِآ
مَےنُوں مےری اّکھ پُرانی هون دا
دھّکا جِها لّگِآ
تے هر ِاّک موڑ 'تے مےرے پَےر نُوں
ٹھےڈا جِها وّجِآ ۔
مےرے مِّترو ! ِاس دوش نُوں
مےرے 'تے هی چھّڈو
تُسیں هوچھے بنوگے
جے مےرے پِّتراں دے مُوںه لّگے
تُسیں کُّتِآں دی پِّٹھ 'تے بَےٹھ کے
جلُوس نا کّڈھو
تے لوکاں ساهمنے مَےنُوں
تُسیں انّھا تاں نا سّدو
سگوں مَےنُوں تُسیں سُوراں دے واڑے
تیک تاں چھّڈو
مَے شاِاد گُںم گِآ هاں دوستو
مےرا گھر کِتوں لّبھو ۔
مَے ِاه اّکھ اّج هی
سُوراں نُوں جا کے موڑ آواںگا
تے آپنے سیس وِچ
بلدی, سُلگدی اّکھ اُگاواںگا
جو راه سُورج نُوں جاںدا هَے
تُهاڈے نال جاواںگا
بدلدے مَوسماں دی اّگ
تُهاڈے نال سےکاںگا
بدلدے مَوسماں دی اّگ
تُهاڈے نال کھاواںگا ۔
