اج وگدی پُورے دی وا ۔
دو اّکھیآں دی نیںدر وِچ تُوں
سُپنا بن کے آ !
اج وگدی پُورے دی وا ۔
هُنے مَےں خُشیآں دا مُوںه تکِآ
هُنے تاں پایآں دلیلے,
هُنے تاں چنّ اسمانے چڑھِآ
هُنے تاں بّدل نیلے,
هُنے زِکر سی تےرے مِلن دا
هُنے وِچھوڑے دا ۔
اجے وگدی پُرے دی وا ۔
کدماں نُوں دو کدم مِلے سن
زِمی نے سُن لای سوا,
پانی دے وِچ گھُل گای ٹھںڈھک
پَوناں وِچ کھُشبو,
دِن دا چانن بھےت نا ساںبھے
رات نا دےںدی راه ۔
اج وگدی پُورے دی وا ۔
اجے مےرے دو کدماں نالوں
کدم چھُٹک گاے تےرے,
هّتھ مےرے اج وِّتھاں ناپن
اّکھیآں ٹوهن هنےرے,
زِمی توں لَے کے اںبراں تیکن
گھٹاں کالیآں شاه ۔
اج وگدی پُرے دی وا ۔
اّج پِآ مےری جِںد نُوں کھورے
دو اّکھیآں دا پانی,
میٹے هواے مےرے دو هوٹھاں دی
ِاک مجبُور کهانی,
سمےں دیآں کبراں نے ساںبھی
سماں جگاوےگا ۔
اج وگدی پُرے دی وا ۔
دو اّکھیآں دی نیںدر وِچ تُوں
سُپنا بن کے آ !
اّج وگدی پُورے دی وا ۔
