پُرے دیاے پَونے
ِاک چُںمن دے جا
چھِّٹ ساری دے جا خُشبوای
اّج سانُوں پُنِّآں دی
اَودری جهی چاننی دے
هور نهیاُں وےکھدا نی کوای ۔
اّج مےرا بِرها نی
هويا مےرا مهِرم
پیڑ سهےلڑی سُو هوای
کںبِآ سُو اّج کُڑے
پربت پربت
ون ون رّتڑی سُو روای ۔
سُّک بنے ساگر
تھل نی تپَوںدے اّج
پھُّلاں چوں سُگںدھ اّج موای
گگناں دے رُّکھوں اّج
ٹُّٹے پّت بّدلاں دے
ٹےپا ٹےپا چاننی سُو چوای ۔
اّج تاں نی کُڑے
ساڈے دِل دا هی راںجھنا
کھوه ساتھوں لَے گِآ ای کوای
اّج مےرے پِںڈ دیآں
راهاں تے تِزاب تِّکھا
لںگھ گِآ ڈولھدا ای کوای ۔
سوایاَو هال هويا اّج
پریت نی اساڈڑی دا
ٹھّکے مارے کںمی جِوےں کوای
نا تاں نِکرمن
رهی اُو نی ڈوڈڑی
نا تاں مُٹِآر کھِڑ هوای ۔
پھُّلاں دے کھراسے
کِهڑے مالی اّج چںدرے نی
تِتلی ملُوک جهی جوای
هںگھدے نے کاهنُوں بھَورے
جُوهی دِآں پھُّلاں اُّتے
کالی جِهی اَوڈھ کے نی لوای ۔
کِرناں دا دھاگا
سانُوں لهِراں دی سُوای وِچ
نَےناں والا پا دے اّج کوای
لّبھے نا نی نّکا
ساڈی نیجھ نِمانڑی نُوں
رو-رو اّج دھُںدلی سُو هوای ۔
سّدیں نیں چھیںبا کوای
جِهڑا اساڈڑی
منّ لوے اّج ارجوای
ٹھےک دےوے لےکھاں دی
جو کوری چادر
پا کے پھُّل خُشی دا کوای ۔
پُرے دیاے پَونے
ِاک چُںمن دے جا
چھِّٹ ساری دے جا خُشبوای
اّج سانُوں پُنِّآں دی
اَودری جهی چاننی دے
هور نهیاُں وےکھدا نی کوای ۔
