پُّتر نال مُکابلا ماں دا اے,
بےلاں بےلیآں دا کِهڑا بھاا پاںدا ۔
چِّٹے جھاٹے دی کِهڑا هَے لاج رّکھدا,
کَون ماں دے سِر سُآه پاںدا ۔
کّلھ نُوں ِاه نا کهِن جهان والے,
پُّتر ِاه کاهدے آپنی ماں کھا گاے ۔
ِاهناں کولوں بچا لَے بّچِآں نُوں,
کُّکڑ کھان لّگے سارے کاں کھا گاے ۔
جےکر موياں هَے ماں دے نال اُّٹھنا,
جِاُوںدے کِاُں نا ماں دے نال رهیاے ۔
ساںجھی ماں اے دےس دے پُّتراں دی,
ِاهدے باغیآں نال نا کِاُں کھهیاے ۔
