سدھراں والیاے !
تُوں نا ٹلیاَوں,
پُورا کر لیتا ارمان ۔
تے هُن آکھےں وّس کی ساڈا
گھّل دِّتا بھگوان۔
مَےنُوں تهِکا,
ِاس دے چنّ-مّتھے اُّتے کُجھ
لِکھ نا گِآ هووے سَےتان۔
سارے پِںڈ وِچ گّلاں چھِڑیآں
اّج سوےرے کُںتی دے گھر کاکا هويا۔
تے اکھباراں کھبر هَے چھاپی,
کےپ کَےنورل کلھ پھِر ِاک دھماکا هويا۔
تُوں کھُس هووےں
ِاس دے کومل مُکھڑے اُّتے وےکھ-وےکھ مُسکان۔
پر هَے پِآری
آای. سی. بی. اَےّم. دی سکتی توں
ِاه هالی انجان۔
چَوتھے پّکھ وِچ وادھا ساڈا
دو جِںداں دی ساه لَےںدی پهِچان۔
تُوں کهِںدی اےں
ِاه هَے ساڈی پریت دا مان
مَےں چاهُںدا هاں
هووے ِاس دھرتی دی سان
مَےنُوں جاپے, ِاه کهِںدا اے
مَےں نهیں کِسے دا کُجھ وی لّگدا
مےرے نال نا کدی لوے کوای آڈھا
مَےں هاں آپنا
آپ نپھا نُکسان۔
تَےنُوں آسا۔
آاُںدے لوک راج دے ےُگ وِچ
ِاس نُوں کھُوب هواےگی آپنے پھرجاں دی پهِچان۔
مَےنُوں سںسا
اّج دے کُرُوکسےتر ےُّدھ وِچ
جے کر ِاس نے کُجھ سوچ کے رّکھ دِّتے هتھِآر
ِاس نُوں کِسے کرِسن مُراری نهیں آاُنا سمجھان۔
تُوں ِاس دی سَو سُّکھ مناوےں
ِاس دی اُمر کھواجِاُں لںمی
ِاس دا رُتبا ارس سمان,
مَےنُوں پھِکر هَے ِاس دُنیآ وِچ
کِںج وِچارا ساںبھےگا ایمان۔
جنے کھنے دے جھلنے پَےنے
ِاس نُوں سَو اهِسان۔
جن کے ِاس نُوں
ِاه تےری گودی وِچ کھےڈے
جو نِّکا جِها بوٹ
(مَےں نهیں کهِںدا ِاه وِچ کوای کھوٹ)
تُوں کیتا سرکار توں آکی هوون دا اَےلان,
نا هی ٹلیاَوں ! ماں اکھوا کے
پُورا کر لیتا ارمان
روج دِهاڑے دےس دے دپھتر دےن دُهاای
نهیں کھالی استھان !
ِاس نُوں کهے سدھودن-پُّتر
آ هی گيوں تاں ِاس دُنیآ وِچ
ڈھُوںڈ وےکھ نِروان۔
ڈھِّڈ دی آںدر اُّتر دےوے
ِاه نهیں بںدا پون-اهاری
جنے کھنے دے چُّکنے پَےنے ِاس نُوں سَو اهِسان
ِاس توں هو نهیں هونا آپنا
آپ نپھا نُکسان۔
کدی کداایں کِهڑے وهِنی وهِ جاںدے هو۔
اُّٹھو باهر ودھاایآں آایآں
لوکیں آاے جسن منان۔
