رات بھر هاں جاگدا
سام تک روجی دا کوهلُو گےڑ کے
اںگ مےرے نے چُور چُور
ٹھیک تاں ِاه سی کِ نیںدر دا نسا
پی کے آ جاںدا سرُور,
گس جهی پَے جاںدی مےری هوس نُوں ;
چھِنک دےںدی ےا کوای تھپکی
مےرے بھّٹھی-تپے اںگاں تے ٹھںڈ ;
(جاندا مَےں وی کِ کی سَے هَے ترےل)
سُپن بن کے ےا کوای سُالا هی ڈِگدا
دِل مےرے دی برپھ تے,
(بھُواے هو جاںدا مےری هرکت دا بلد
اپنے مالک دے لای هس هس پسینا ڈولھدا)
اںگ کوسے, دِل برپھ,
نَےن وِچ نیںدر نهیں
جاگنا بس جاگنا سرمايا مےرے بھاگ دا
رات بھر هاں جاگدا ۔
مَےں کوای راهی نهیں
رات بھر نیںدر دی مايا تِآگ کے
جو سدا تُردا رهے, پَےںڈا کرے ;
نا مَےں اُه پںچھی جِهڑا کھںبھاں دے وِچ بِجلی بھرے
آلھنے دا سَوک اُّکا هی نهیں;
مَےں کوای بیمار نهیں,
نا مَےں سٹ-کھادھا کوای جںگل دا جیو ;
چیکھ جِس دی نیںد دے پِںڈے تے
پا دےںدی اے لاس۔
نا مےری نیںدر اُدھالی تارِآں دے هُسن نے
تارِآں دے نال مےچاں,
اپنے نَےناں دی چِنگ!
مےری کِسمت وِچ نهیں اںبر نجر
اَو مےری...... (آکھن نُوں جی کردا نهیں)
مَےں کدی بےسک سی تَےنُوں پِآرِآ,
ےاد دے وهِدے وی کیتے سی بڑے,
کھِآل تےرے وِچ نهیں پر جاگدا
ِاه مےرا نِت-کںم-سکھتايا-بدن
سُپن-گلباهیآں دے وی کابل نهیں ۔
مَےں جُداای وِچ ن تےری جاگدا
رات هَے کالی سِآه
دِن وی گھٹ کالے نهیں
کِرن اُه مِلدی نهیں
اپنے مّتھے وِچ لواں جِهڑی پرو ;
سُپنِآں دے چانناں تے سرمسار
نیںد نُوں وی اںگ نهیں لااُںدی
ِاه ابھِمانی نجر,
اےس لای—
رات بھر هاں جاگدا
رات بھر هاں جاگدا ۔
