رّب نا کرے کِ اسیں بھُل جاایاے
برشی واںگ هّڈاں وِچ کھُّبھے هواے سالاں نُوں
جد هر گھڑی کِسے بِپھرے هواے شریک واںگ سِر 'تے گڑھکدی رهی
جد دِسهّدے 'تے تردے رهے
کرزے دی بنی مِسل توں نیلامی دے درِش
جد اسیں سُبک جهیآں دھیآں دیآں
اّکھاں 'چ اّکھ پااُنو ڈرے
رّب نا کرے کِ بھُّل جاایاے
جد اسیں ورتے گاے دھمکیآں نال بھرے بھاشن سُنن لای
رّب نا کرے کِ کوای بھُّل جاوے
کِوےں دھرتی دیآں ماسُوم گّلھاں نُوں لهُو ملِآ گِآ
جد چُنے هواے وِدھاِاک
آپنی واری لای کُّتِآں دے واںگ هِڑدے رهے
اتے سڑکاں 'تے هڑتالیاے مزدُوراں دا شِکار کھےڈ هُںدا رِها
جد لهُو نال گّچ دیدِآں نُوں
ٹھُٹھ دِکھلااُںدے رهے اکھباراں دے پنّے
تے اسَےںبلیآں 'چ هواے ٹھاٹھ دے چوهلاں دا زِکر
نِگل جاںدا رِها
بںگلَور وِچ هِّکاں چھننی هون دی سُرکھی
جد رےڈیاَو سابت رِها
تے مگرمّچھ مُّکھ مںتری
ڈھِّڈ 'چ پایآں لوتھاں نُوں پُّتاں دی تھاں دّسدا رِها
جد پِںجے گاے شاهکوٹ دیآں چیکاں نُوں جام کردا رِها
ِاک ٹھِگنے جهے ڈی اَےس پی دا هاسا
