لّگدا اے رّب وّلوں میںه پايا جااُوگا۔
چںد دے دُآلے پںچاِات کّٹھی هوای وےکھی۔
میںه پااُنا کِ بھُور پااُنی, سُّٹنے جاں گڑے۔
کِّداں توڑنے بّدل, کِںنج سُّٹنیآں بِجلیآں۔
چلااُنی آں هنےری جاں وگااُنی ٹھںڈی سیت هوا۔
لےکھا-جوکھا لّگدا اے سارا لايا جااُوگا۔
لّگدا اے رّب وّلوں میںه پايا جااُوگا۔
کالیآں گھٹاواں ڈراوے دے جانگیآں۔
تاںکِ لوکیں دھرتی دے کّکھ-کانا ساںبھ لَےن۔
دِن وےلے کنیآں تے ٹِپ-ٹِپ بُوںداں پَےن۔
شام وےلے بںد هوجُو, میںه اےس واستے کِ
پشُو-پںچھی سارے ڈھِّڈ دانا چُگ بھر لَےن۔
لّگدا پںچاِات نے فَےسلا ِاه کر دِّتا کِ
شام ڈھلی تے چھم-چھم جھڑی لايا جااُوگا۔
لّگدا اے رّب وّلوں میںه پايا جااُوگا۔
سارا سال ساڈیآں تے سااُن مّجھاں تےریآں۔
پھںڈراں وی اےس رُّتے, کر دےوےں لوےریآں۔
چُوهِآں دیآں کھُّڈاں تاایں جل-تھل کری جاوے۔
سُّکِآں نُوں سُّٹ کے کرُوںبلیآں نال بھری جاوے۔
دھرتی ’چوں پروانے کّڈھ دیوِآں دے وّل بھجاوے۔
کِ وّٹ سُوّٹا کر نویں جُونے پايا جااُوگا۔
جدوں سبھ دا داتا آپنی کرنی ’تے آاُوگا۔
اَوس وےلے رّب وّلوں میںه پايا جااُوگا۔
بِّٹھاں راهیں جِهڑے سُّکے بیج ڈےگے پںچھیآں نے۔
ِاّٹاں دیآں کںدھاں اُّتے بوهڑ نُوں اُگااُوگا۔
سُّکیآں نمولیآں ’چوں نِںماں اُّگ پَےنیآں۔
سوّلی جھڑی وِّچ جد رّب نے ٹھرّکا لايا
سرب رُوڑیاَوں کھُّگ نِںم وِهڑے وِّچ لااُوگا۔
پپیهے واںگ پِآر جد چڑھ پروان گِآ۔
اںمرِت وےلے برسنهار مِلن جد آاُوگا۔
اَوس وےلے رّب وّلوں میںه پايا جااُوگا۔
