مَےنُوں اُه رّب جِهی لّگدی اَے ۔
جد-جد اُهدیآں ڈُوںگھیآ اّکھاں مےرے وّل دےکھدیآں ۔
مَےں کای وار اُهنُوں نزر اںداج کرن دا دِکھاوا کردا ۔
پر دِکھاوے دا ارتھ تاں تُسیں سارے جاندے ای اَو ۔
کولوں لںگھدِآں جد وی اُهدے وّل ٹےڈھا جِها دےکھ لواں ۔
اُه مےرے وّل ای دےکھ رهی هُںدی اَے ۔
کدے-کدے تاں سوچدا کِ کول بَےٹھ کے گّل کراں ۔
پر اُهدا رُتبا مَےنُوں بهُت اُّچا لّگدَے ۔
اُه مَےنُوں گِآن دا بھںڈار جاپدی اَے ۔
ِاک سکُون اَے اُهدے چِهرے 'تے ۔
جِوےں کِسے شَےا دی چاه نا هووے اُسنُوں ۔
مَےنُوں اُه سمپُورن جاپدی اَے ۔
کّلھ تاں مَےں اُسدے سوهنے پَےر وی دےکھ لاے ۔
مےرا دِل کرِآ کِ چھُوه لواں اُهدے پَےر ۔
تے مهِسُس کراں سورگ دی چھوه نُوں ۔
مَےں روک نا پايا خُد نُوں ۔
بهِ گِآ اُهدے کول تے پھڑھ لاے اُهدے پَےر ۔
ِاشک هو گِآ اَے اَوهدے نال ۔
اُه مَےنُوں آپنی جِهی جاپدی اَے ۔
اُهنےں وی هَولے جِهے مےرے سِر تے هّتھ پھےرِآ ۔
تے مَےں دُوجے جهان 'چ پهُںچ گِآ ۔
مَےں اُهنُوں اَےنی نزدیک توں پهِلی وار دےکھِآ ۔
اُسدے سفےد وال, جھُرڑیآں تے ڈُوںگھیآ اّکھاں ۔
اّکھاں 'تے لّگِآ موٹے شیشِآں والا چشماں ۔
تے خُردرے هّتھ ۔ اُه رّب هی تاں هَے ۔
اّج اُه بےبے مےری آپنی اَے ۔
جِسنُوں مَےں دفتر جان لّگِآں راه 'چ روز دےکھدا سی ۔
اُه گھروں باهر مںجی 'تے بَےٹھی مےرے وّل ِاںجھ دےکھدی سی ۔
جِوےں کِسے نُوں لّبھ رهی هووے مےرے 'چوں ۔
تے شاِاد کّلھ اُسنُوں مِل وی گِآ ۔
ِاّک پُّتر ۔
