رغاں وِچ خُون جد تیکر تدوں تّک ےاد آوےںگا۔
وچن اپنا نِبھاواںگی وچن تُوں وی نِبھاوےں
کلےجے وِچ مُهّبت دی اگن اَےسی لگا دےنی,
ودھےرے ےاد آواںگی جِنّا مَےنُوں بھُلاوےںگا۔
سدا تےرے کلےجے وِچ چُبھاںگی چھِلت واںگُوں مَےں,
ازل تاایں مُهّبت دا وِجوگی گیت گاوےںگا۔
جُدا هو کے چلے جانا بڑی هی دُور تُوں مَےتھوں,
جِگر دے آلھنے وِچ پر سدا مَےنُوں وساوےںگا۔
وتن نُوں الوِدا کهِ کے پرايا هو نهیں سکنا,
مهِک اپنی وِراست دی کِتھااَو ڈھُوںڈ پاوےںگا?
اُداسی دے گھنے جںگل ولےواں پَون جے تَےنُوں,
کرےگا ےاد جے مَےنُوں دُّکھاں وِچ مُسکراوےںگا۔
غنیمت هَے کِ تےرے پاس هَے جزبا مُهّبت دا,
کدم اپنے پهاڑاں دی بُلںدی 'تے ٹِکاوےںگا۔
نزارے هر جزیرے تے بڑے هی مِلنگے تَےنُوں,
بِناں مےرے سمُںدر وِچ کِوےں جادُو جگاوےںگا?
