رهُ وے اڑِآ تُوں رهُ وے اڑِآ,
بولنِ دی جاِا نهیں وے اڑِآ,
جو بولے سو ماریاے منسُور جِوےں
کوای بُجھدا ناهیں وے اڑِآ ۔۱۔رهااُ۔
جَے تَے هک دا راه پچھاتا,
دم نا مار وے تُوں رهیں چُپاتا,
جو دےوی سو سهُ وے اڑِآ ۔۱۔
کدم نا پاچھے دےای هالوں,
توڑے سِر وکھِ کیچَے دھڑِ نالوں,
تاں بھی هال نا کهیں وے اڑِآ ۔۲۔
گورِ نِمانی وِچِ پاُدیآں کهیآں,
هُوهُ هواای تےری ِاّتھے نا رهیآں,
جاںجھی ماںجھی مُڑِ گھرِ آاے,
مهلیں وڑِآ سهُ وے اڑِآ ۔۳۔
شےخ شرف ِاه بات بتاای,
کرمُ لِآ لِکھِآ بھاای,
کر شُکرانا بهُ وے اڑِآ ۔۴۔
(راگ آساوری)
