رّکڑ وِچ کّلے رُّکھ واںگُوں کدے چاهِآ سی جںگل بن جاں ۔
جاں لرز رهے دو هوٹھاں 'تے ِاک هاں ورگی کوای گّل بن جاں ۔
تُوں پانی وگدے درِآ دا مَےں لهِر نِگُونی هوںد مےری
مےری هسرت کںڈھِآں نال کِتے اُٹھ کے ڈِّگدی ِاک چھّل بن جاں ۔
تُوں مارُوتھل دا مِرگ سهی مَےں کوسا نیر سروور دا
تےری پِآس بُجھا جے نهیں سکدا تاں چاهواں مارُوتھل بن ساں ۔
دروازا بن کے کی لَےنا هر دستک تے جے کھُلھ جانا ۔
دروازے نالوں تاں بِهتر دروازے دی سردل بن جاں ۔
