رںگاں تے تِتلیآں دے کُجھ سُپنے وِکھال کے
لَے جااے نا ِاه پَون سبھ گُںچے اُدھال کے
سینے 'چوں گهِرے درد دا ساگر هںگھال کے
لَے آای تےرے پِآر دا موتی مَےں بھال کے
کُجھ دِن تاں اَو جمانِآں, رڑکنگے تےرے نَےن
مَےں سےک لاے نے تےرے سبھ دستُور بال کے
جے هرپھ نا گوارا تاں اّتھرُو هی کےر دے
رّکھ دے مےرے مجار 'تے کوای دیپ بال کے
هالے وی سهِکدی هَے ِاک کھاهِس وسل دی
مَےنُوں مےرے مجار 'چوں لَے جا اُٹھال کے
دےکھیں تاں کوای دِلکسی آاُںدی کِتے نجر
لَے آای دِل دا درد مَےں رںگاں 'چ ڈھال کے
کاهدی کلا هَے سُهنِآں, کاهدا هَے اُه وراگ
پانی بنا نا دےوے جو مرمر نُوں ڈھال کے
