رںگاں 'چ سی جو لِپٹدی, بستی نهیں رهی۔
بستی اُوےں هَے مهِک جِهی هستی نهیں رهی۔
کںڈھے تے درِآ دے مُسافر هن رهے اُڈیک,
لااُںدی سی پار سبھ نُوں جو کِشتی نهیں رهی۔
مَوسم تاں کھُشگوار هَے پر اَے ! مِرے خُدا,
ماهَول وِچ پهِلاں جِهی مستی نهیں رهی۔
شُهرت خرید لاُ کوای مهِںگی نهیں هَے هُن,
سستی هَے هُن جِنّی کدے سستی نهیں رهی۔
کبزا هی کرنا هَے گھر بار اُجاڑ دِاُ۔
بستی هَے گریباں دی اّگ لا کے ساڑ دِاُ۔
هَے هُکم هکُومت دا بِّلی کھا جااےگی,
پر-هین پرِںدے نُوں پِںجرے وِچ تاڑ دِاُ۔
مزدُور جے بھاڑے تے وی رںدے نهیں جاںدے,
ِاه ایسا جِهے نے سبھ سُولھی تے چاڑھ دِاُ۔
جے ونسپتی اپنی رّکھنی هَے بچاکے تاں,
سبھ پھِرکُو فِزاواں نُوں جڑھ توں هی اُکھاڑ دِاُ۔
مےرے تے کفن پا کے شرمِںدا نا هُن کريو,
کُجھ جزیآ بکايا هَے هاکم نُوں تار دِاُ۔
جےکر هَے گُلاب جِها تاں رّکھنا کِتاباں وِچ,
پّتھر هَے جے دِل مےرا تاں ٹھوکر مار دِاُ۔
ِاس شهِر دے باشِںدے رںگاںدھ هی لّگدے نے,
ِاه رںگ پچھاننگے ورکا هی پاڑ دِاُ۔
