رستے هی نِگل جاںدے جِهناں مُساپھِراں نُوں۔
رهِںدی اُڈیک هردم اُهناں دی پر گھراں نُوں۔
نانک دے راه 'تے چّل کے هی مُکت هو سکاںگا,
هَے مںگ وکت دی کِ وںگار بابراں نُوں۔
کاهدے تے مان کریاے هاں داِارِآں 'چ بّجھے,
هَے هُکم اُّڈنے دا, نهیں کھولھنا پراں نُوں۔
پتھراا گاے نے کِّتھے دُنیآں نُوں گاهُن والے,
هَے ِاںتزار چِر توں گم مارِآں دراں نُوں۔
رستے تاں مَےنُوں 'واجاں پاے ماردے بتھےرے,
کِںج موڈھِآں توں لاهواں مَےں چاںبھلے ڈراں نُوں۔
گھر توں نِکلداں جد مَےں, گھر نال نال تُردَے,
گھر مُڑدِآں لِآاُناں مَےں نال دپھتراں نُوں۔
هر پِآس ِاه بُجھااُںدے آاے ےُگاں ےُگاں توں,
ِاوزانِآں 'چ مِلدے پّتھر هی سروراں نُوں۔
کُجھ هرپھ نے دھڑکدے تے دِل مُهّبتی هَے,
مَےں هور کی دے سکداں دِلدار مِّتراں نُوں۔
