راتیں مےرے نال گُجارن دی جد نَوبت آای هَے۔
مَےتھوں آپنا هّتھ چھُڈا کے تُر چّلی تنهاای هَے۔
بَونے لوکاں دا هانی اُه سکھس کدی نا بن سکِآ,
اُس نُوں, اُس دا آپنا کد هی دے چّلِآ رُسواای هَے۔
نا تاں اُس وِچ سےک سی نا چانن هی سِکھر دُپهِری دا,
دھُّپ امانت دھرتی دی جو پُنِّآ نے پرتاای هَے۔
پَےریں چھالے هوٹھ پِآسے سِر تے پانی دی گگری,
کملی مالن مارُوتھل وِچ مرُوآ بیجن آای هَے ۔
مَےتھوں دُور وسںدِآ مِّترا ِاه رِستا کی رِستا هَے ?
پّتھر تَےنُوں وّجے نے پر اّکھ مےری پتھراای هَے۔
مےرے وارس, مےرے پیلُو, مےرے باهُو دّسنا جی,
‘کےسی' کِاُں بل بل اُٹھدا هَے وگدی جاں پرواای هَے۔
