رِستِآں دے جِکر وِّچوں تاجگی کِّدھر گای ۔
جِںدگی ‘چوں پِںڈ ورگی سادگی کِّدھر گای ۔
بھیڑ هَے سڑکاں ‘تے پر ماتم دِلاں اںدر بڑا,
هر کوای لّبھدا پھِرے هُن جِںدگی کِّدھر گای ۔
سارِآں جکھماں دے اُّپر ٹھوکراں دے سی پتے,
پر پتا کِدھروں ناں مِلِآ کِ کھُسی کِّدھر گای ۔
جِںدگی دا گیت جِس پل گااُن دی پھُرست مِلے,
پھےر مَےں لّبھدا هاں مےری باںسُری کِّدھر گای ۔
پانی ‘تے هالے بنااُنے سی هوا نے هاسیاے,
هااے ! پر اُه نےڑِاُں وگدی ندی کِّدھر گای ۔
اُمر دے سارے چَوراهے بن گاے کھںڈر ‘اجیم’,
رات وی پُّچھدی نهیں هُن رَوسنی کِّدھر گای ۔
