رِستِآں وِچ ودھ رهی هَے کِاُں کُڑِّتن۔
اکل والے بَےٹھ کے ِاه وی تاں سوچن۔
مُّدتاں توں جںمی هوای برپھ پِگھلے,
سوچ دے سیمِت جِهے گھےرے جے پھَےلن۔
دُور اُه کِاُں اّج مَےتھوں هو گِآ هَے,
کی کهاںگا لوک جے مےرے توں پُّچھن۔
کی گلت هَے, ٹھیک کی هَے جِںدگی وِچ,
جِںدگی نُوں جین والے ِاه تاں سمجھن۔
باریآں بُوهے گھراں دے بںد کِاُں هن,
پھَےلِآ هويا هَے هر پاسے جے چانن۔
