پھےر دماما ےُّدھ دا وّجِآ
گّجیاے رن وِّچ کھڑھ کے۔
هّک اتے ِانساپھ دی کھاتر
هّتھ بھگَوتی پھڑ کے۔
اُه جںمنا وی کاهدا جںمنا
اُه جینا کی جینا,
جے نا کھاوے لهُو اُبالا
جے نا ڈَولے پھرکے۔
کِاُں در در تے الکھ جگاایاے
اسیں نا کوای بھِکھاری,
کھوه لَےنے نے کنک دے سِّٹے
نال وَےریآں لڑ کے۔
کی هويا کُجھ تارے ٹُّٹے
مگھدے هور هجاراں,
جِنھاں چیر هنےرا مِلنا
سُورج نُوں جا تڑکے۔
پَون پُرے دی لَے کے آای
روه دے نوےں سُنےهے,
ساںبھ نا هونے کّکھاں توں
جو سوالے اّج نے بھڑکے۔
