رُوه دیآں پیڑاں ےارو کےهڑا جاندَے
سّدھراں دی سےج سُنّی کےهڑا ماندَے
اسیں اُه جُآنی جےهڑی کدے آای نا
اسیں اُه کهانی جےهڑی کِسے پاای نا
اسیں اُه بهاراں جِنُوں پھُّلاں لُّٹِآ
کںڈِآں دی پیڑ نُوں نا کِسے پُّچھِاَے
اسیں اُه هواواں جِنُوں چھاواں ساڑِاَے
اسیں اُه گھٹاواں جِنُوں پانی مارِاَے
پھُّل جےهڑے کھِڑنے توں پهِلاں ٹُّٹ گاے
سپھر جےهڑے تُرنے توں پهِلاں مُّک گاے
اسیں تکدیر جےهڑی کِسے لِکھی نا
اسیں اُه جُبان جےهڑی کِسے سِکھی نا
ساڈیآں کهانیآں دے ناِاک کوای نا
ساڈیآں جُآنیآں دے لاِاک کوای نا
کوای وی نا اّکھر ساڈی لِپی جاندے
کوای وی نا سبد ساڈے ارتھ ماندے
کوای سںوِدھان ساڈی گّل نا کرے
کوای وی کانُونّ ساڈی هامی نا بھرے
گم وی نا هويا کدی ساڈے هان دا
مَوت نالوں گُوڑا رںگ ساڈی مُسکان دا
اسیں اُه لکیر جےهڑی دےس وںڈدی
دوهاں دِآں سینِآں نُوں چیر لںگھدی
اّکھاں وِّچ اّتھرُو تے مُوںهاں تے ویرانیآں
سمےں دیآں پیڑاں ساتھوں سهیآں نهیںاَو جانیآں
مرنے توں پهِلاں سانُوں جِںد مارِآ۔
ودھیکیآں دی اّگ سانُوں روج ساڑِآ۔
رواے جدوں اںبراں دے گل لّگ کے
ٹُّٹِآں کوای تارا ساڈے سینے وّج کے۔
اںبراں تے کںم کی ےتیم آندا۔
دےکھِآ تماسا ےاراں جاںدی جان دا
رُوه دیآں پیڑاں ےارو کےهڑا جاندَے۔
سدھراں دی سےج سُنّی کےهڑا ماندَے۔
