خُشیآں ماندے رّج کے لوک سارے,
دُنیآں دین دی پا کے دات ساایآں ۔
مَےنُوں خُشی پر بهُت کمال هووے,
جےکر دوهاں توں مِلے نِجات ساایآں ۔
پِآر آپنی زات دا بخش مَےنُوں,
مےری مےٹ دے زات-سِفات ساایآں ۔
جلواگراں نُوں لوڑ کی پردِآں دی ?
زرا باهر نُوں مار کھاں جھات ساایآں ۔
