جِّلت, وِهل, اواراگردی,
سُوم دراں دی کُّتے-بھٹکن کردے پھِرنا
پل پل بیتے تُهمت جےها,
ےاراں دی همدردی وی پھِٹکاراں ورگی۔
دّماں باجھوں وِرتھا جاںدا دم لاانت هَے۔
روج سوےرے لوڑ دا پنّا
نِت نےمی دے واںگُوں پڑھنا۔
آپنے آپ تے سںکا هُںدی
دِل ڈھهِںدا تے رُوه نِّگھردی
اُهلے بهِ ٹُنکايا سانُوں
اپنا سِّکا کھوٹا جاپے۔
کار کسُوتی آهر بنی هَے
من-مرجی-هرنوٹا چُںگی بھُلدا جاوے,
گل وِچ سںگلی,
تے کںڈِآلی تار تنی هَے
گھا کھاون نُوں مِل جاںدا هَے۔
اَےپر دِل نُوں چھِّکے ٹںگِآ
اپنی پّت پراای مّت دی باںدی کیتی۔
ڈھِڈ دی گرج دے مُوهرے ساتھوں
دِل دی ارج نا منّی جاںدی۔
آگِآکار بڑے هاں ےارو,
جِںدڑی دے اهِساس اساں نے
گھڑی دیآں سُوایآں دی هرکت
دے وِچ نُوڑ کے بنّھ دِّتے هن۔
