رُّکھ نے جد وی سهِم کے پااے کزا دے واستے ۔
پّتر وی پاون لّگ پاے پاگل هوا دے واستے ۔
پانی دی ِاک وی بُوںد نهیں آاُںدی زمین ول پای,
پااُںدے نے سُّکے کھےت پاے اُڈدی گھٹا دے واستے ۔
لّگدا اے ساڈا رّب وی بِلکُل وِچارا اے, جِوےںمںگدا
اے کوای جد کِتے بھِّکھِآ خُدا دے واستے ۔
دُنیآ تے آپنے ٹَوهر دا جزبا تے هَے بڑا پر,
کرنے آ کِنّے پھےل پاے آپنی وکاا دے واستے۔
بُت نے اساڈے زِهناں 'چ متلب پرستیآں دے,
رّب دے هزُور سِجدے وی ساڈے جزا دے واستے ۔
آاُںدی اے شرم اپنِآں اَےباں نُوں دےکھ کے تے,
اُّٹھن جے مےرے هّتھ کدے 'آدِل' دُآ دے واستے ۔
