رُمکدی وا پّچھوں ورگی
کِّتھوں مَےں لّبھ لِآواں
کِهڑے رُّکھ کردے اےتھے
اںمیں ورگیآں دّس چھاواں
جھناں دیآں لهِراں اُّتے
پڑھ ساڈی کهانی وے
فڑ چاننی اںبر توں
تےرے تے تانی وے
هويا نا هااُکا ٹھںڈھا
چھاتی دے سھاواں دا
پڑھِآ نا کدے سُنےها
دھُّپاں تے رھاواں دا
کِهڑا دّس هںجھُو چّک کے
سّجرا پلکاں تے دھر لاے
آهاں مُڑ جاون گھر توں
هاڑا دّس کِّداں فڑ لاے
ِاشک دا زور سی اےنا
باهاں کِّتھوں پین وے
اُّدھڑی سی کايا سُّچی
تھاں 2 کِّتھوں سین وے
اُمراں سّبھ راه ِاه پی گاے
نزراں راه رُّکھاں تے
آاُںدا نا دِسدا کوای
هِزراں تے دُّکھاں تے
بڑا ِاتبار سی سانُوں
چَودویں دے چنّے تے
تےرا ناں لِکھ کے رّکھ بَےٹھے
سینے دے پنّے تے
بںسری دے چھےک ڈُّسکدے
وراواں کِںز راتاں نُوں
چےتے کر تارا 2
مردا پربھاتاں نُوں
روںدی نُوں ےاد چںدرِآ
آ گای کّل شام وے
هّتھاں توں مهِںدی کھُر گای
لَے تےرا نام وے
پھُّلکاری دے پھُّلاں اُّتے
پّتے مُلاکاتاں دے
ڈُّلھے سّبھ اّتھرُو جھّلے
تےرے زجباتاں تے
ساتھوں نا رَےن سوهنِآں
وِےوگاں چ گا هووے
کّچی جےهی روٹی چںد دی
سّدھریں نا لاه هووے
پریتاں دے وهِن نِمانے
لَے گاے چاا روڑھ کے
ِاّک وی نا تارا سُپنا
تّکِآ اسیں توڑ کے
کِهڑا دّس دِن چںدرِآ
چُوریآں مںگے نا
بُوهے دے اَوهلے کھڑھ کے
راهاں نُوں ڈںگے نا
ساڈے تے کهِر ِاشک دا
سدیآں نے ڈھاه دِتا
چانن دا نواں سوےرا
ڈھاکاں تے چاه دِتا
