رُّت بےایمان هو گای
کِّتھے رّکھ لاں لکو کے تَےنُوں کنکے
سُّکھاں نال وےکھِآ تے چاواں نال پالِآ
پانی پانی کردی نُوں لهُو وی پِآلِآ
مےریاے رکان فسلے
دو پَےر نا تُری هِّک تن کے
رُّت بےایمان هو گای…
سااُنی دی کماای ساری تےرے سِروں وار ’تی
شاهُوکاراں کولوں مَےں تاں پھڑِآ اُدھار وی
کاهدی تَےنُوں گھاٹ رهِ گای
ِاّک واری تاں وِکھااُںدی بن-ٹھن کے
رُّت بےایمان هو گای…
مساں-مساں هوای اےں تُوں ساوی توں سُنهِری نی
دےکھنے نُوں مُوںه تےرا ترسے نے شهِری نی
مںڈیآں توں نِّت پُّچھدے
کدوں آاُنگے سونے دے منکے
رُّت بےایمان هو گای…
واهی تے بِجاای کیتی گوڈی تے سِںجاای نی
رُّس گایآں دھُّپاں جدوں پَےنی سی وڈھاای نی
چڑھیآں گھٹاواں کالیآں
دانے جدوں سِّٹِآں وِّچ چھنکے
رُّت بےایمان هو گای…
سُن رّبا سُهنِآں وے سوهنی رُّت موڑ دے
کنکاں کُآریآں نُوں گھرو-گھری تور دے
کِهڑا تےرے پَےر گھسدے
آ جا کھےتاں ’چ سُنهِری دھُّپ بن کے
رُّت بےایمان هو گای
کِّتھے رّکھ ’لاں لکو کے تَےنُوں کنکے…
