نُور دے چشميو نھاتِآ تارِآ ! کَےسا هَےں تُوں پِآرا پِآرا,
جھُوٹ جھُوٹ پیںگھاں رِشماں والیآں, دُنیآں نُوں دے پرےم-هُلارا ۔
پھُّل توں چُّکدی شهِد نُوں مّکھی, وےکھ کے تَےنُوں گھر نُوں آوے,
تھّک کے چُور هواے مزدُور دا تُوںهےں کراںدا هَےں چھُٹکارا ۔
شاںتی دا جو راج لِآوے, اُه هَے تےری سُںدر جوتی,
اںبر توں برسا کے ٹھںڈھک, تُوںهےں کھِلارے تھاں تھاں موتی !
تڑپ تےری تھیں اسماناں دا, ِاںج نِکھردا چِهرا مُهرا,
هار شِںگاری رادھِکا جیکر, هُںدی اے شام دے کول کھلوتی ۔
سجِآ پھبِآ رںگ رںگیلا, جد تُوں آپنا رُوپ نِکھارےں,
زِمیں دیآں گُلزاراں وِّچوں, اُٹھدیآں مهِکاں تاایں کھِلارےں !
دُور دُراڈے جںگلیں بُکدے, نِکلن گھُريوں شےر بگھےلے,
خُشیآں دے شدیآنے چھِڑدے, جد تُوں هس کے جھاتی مارےں ۔
وِهلا هو کے تُردا هالی, راگ خُشی دے گاںدا گاںدا,
ڈںگر وّچھا چھالاں مارے, کھُرلی دے وّل جاںدا جاںدا ۔
کھان پین دے آهریں لّگے, جھُّگیآں والے بال کے چُّلھے,
هِلجُل باجھ جِنھاں دا دھُوںآں, چڑھے اُتاںه ول کھاںدا کھاںدا ۔
تارا هَےں تُوں آشک دا دِل نال مشُوک مِلااُن والا,
وِّچھڑِآں دیآں سوچاں دا تُوں, چےتا کھوهاں پااُن والا ۔
مِّٹھیآں مِّٹھیآں سَوهاں سُگںدھاں, نال سِدک دے پاایآں هوایآں,
کںمیں دھںدیں رُّجھِآں تاایں, تُوں هَےں ےاد کرااُن والا۔
