واورولِآں دی کُوک
بِجلی کالڑی دی سُوک
کھاب هّپھدے ملُوک
رںگ تپدے دی هُوک
رون دھرتی دے راه
جور پااُںدے گُناه۔
نیںد جِںد نُوں سِںگارے
جِوےں کھڑ گاے ستارے—
مینا ساگراں کِنارے
جِوےں اںبراں نُوں هاڑے-
مِرجا سِدک والے راه
سُّتا لںگھ کے گُناه۔
تُںد کالیآں گاراں
بلدی ندی دے پاراں—
ڈںگ ناگاں دے آراں
کهیآں جهِراں سهاراں !
وِچھڑے باگاں 'چ جانی
رهیآں روهیآں نِسانی۔
وگے سرکڑے 'چ لوا
تپے کوهاں دے کوه
سیهاں تانِآں روه;
چھلکے رُّتاں دا موه
وِچ وکت دی کانی,
لِکھے نیںداں 'چ جانی۔
لچکاں کھاںدیآں ناراں
سااُن ورھے جِاُں باراں;
آسِک سُّتے هجاراں
تھلاں پھڑیآں مُهاراں-
چُّکی جاںدے کچاوے
ڈُوںگھے درد دے هاوے۔
چھّڈ تھلاں دے گھےرے
چھّڈ کھرلاں دے وِهڑے
چںدھڑ سِآلاں دے جھےڑے
پھوکے دُنیآں دے جےرے
لںگھ بےٹاں 'چوں آوے,
مِرجا سِدک اجماوے۔
سبراں سِدکاں دے سِںگاری
لاای بّکی نے اُڈاری
پَون پُرے دی 'چ, واری !
لاای جھُںمراں جِاُں تاری—
چولے جِںد دے اُتاراں
نّڈھی تّکاں هِّک واراں۔
پَےن ناگاں دے پَےںڈے
جںڈ چُںمھ چُںمھ لَےںدے;
جِهڑے جّگ نال رهِںدے
جوبن کھُر کھُر وَےںدے;
کِّتھے ساهِباں نُوں اُتاراں ?
نیںد وےکھ رهیآں ناراں۔
کھالی جّگ دے رںگاں
ساهمے ترکس ٹںگاں-
رُوه دیآں هور نے مںگاں
تاںهیاُں ےار توں سںگاں-
سںنج پھجر نُوں هیراں,
نِّت تّکیآں نے پیراں۔
اَوه نے جّگ دیآں دھُوڑاں
کِس نُوں تیر سںگ گھُوراں !
سانُوں ورجِآ نُوراں
پاک هرپھ دیآں هُوراں-
کرنا کی ِاه تیراں,
سانُوں بھُّلے سمیراں !
ترکس ٹںگِآ جو جںڈ
هے ناںه دِلڑی دا رںگ
جھُوٹھی دُنیآں دی مںگ-
کُوڑے ادلاں دا تول
ساهِباں سّچ توں سُهل۔
وِچ هسراں دُپهِر
پھڑھی چُںجھاں وِچ کهِر
سُّٹی دھرتی 'تے جهِر—
ساهِباں ساه رگ توں کول,
مِرجا بولو ناںه بول۔
