وااُ-وےکھاں کےهی ِاه بھاه اَوس گھُںگھٹ اُهلے
به به جَےںدی کِنارے تلے ۔
اُه سُورج شاِاد چھم چھم چمکے
اَوس شپھک دے کِنارے تلے ۔
اےسے بادل اَولھے دی آتِش کرے
بِجلی جے گال زبان جلے ۔
وےکھاں کِآ کُجھ اںدر جانا نهیں
پر چولی تے گُل انار کھِلے ۔
اُه آتِش آرسی کِتھے ڈِّٹھی,
اَےوےں هَےدر شاه بِبھُوت ملے ۔۱۔
