چھُّٹی والے دِن
بیوی مےری
وَےکِاُم کلینر لای
کرن لّگدی سفاای گھر دی
چھّتاں دے کونِآں ’چ
سوپھِآں دیآں نُّکراں ’چ
لُکی جںمی دھُوڑ
مکڑیآں نزراں چُرا کے
لا لَےںدیآں جالے
وار وار کھِّچ لَےںدا
وَےکِاُم کلینر
آکھدا هاں اُسنُوں
مےرے وی زهِن ’چ
سدیآں توں جںمی هَے گرد
سںسکاراں دی
پھلسفِآں دے جالے
لٹکدے تھاں کُتھاں
ےاداں کُجھ بُسیآں دی لّگی اُّلی
رِشتِآں دی مَےل کںدھاں تے
من دے هنھےرے تهِکھانِآں ’چ
آکھدا هاں-
کھِّچ لَے
وَےکِاُم کلینر نال
مےرے دِماگ ’چ پھسیآں
ےاداں دیآں مکڑیآں
بُندیآں رهِںدیآں جالے سدا
اُلجھِآ رهِںدا من
غرد سںسکاراں دی
جِاُون نُوں بنا دِںدی
رسهین
بےسواد
کھِّچ لَے
مےرے اںدروں
ساری پھلسفِآں دی دھُوڑ
بنا دے مَےنُوں
ِاّک وار پھِر توں
نواں نکور...۔
