وّڈے وّڈے پَےلساں وِّچ
دِن کدے رات دے وِآهاں ’چ
ےاراں دوستاں دے چاواں ’چ
رل کے بَےٹھِآں
کھُشی دے گھُّٹ بھردِآں
اچنچےت اںدروں
کُجھ بُجھ جِها جاںدا
مهِفل ’چ بَےٹھا من
نِّکے نِّکے سےوا کردے
چِّٹیآں جَےکٹاں پاای
بّچِآں دے نال
اُّٹھ کے تُر پَےںدا
نِّکے نِّکے بّچے ِاه
پتا نهیں کِس مجبُوری دے مارے
بچپن دی اُمرے
پڑھن دی اُمرے
چُّکی پھِردے پلےٹاں
ورتااُںدے شراب
سُندے گالھاں
بھّدے شبد
کِتے کھُش هويا کوای
سےوا اُهناں دی توں
دے دِںدا کُجھ رُپاے
اُهناں دی مُّٹھی ’چ
تاں چمک اُّٹھدیآں
اّکھاں اُهناں دیآں
لّگدا جِوےں
لاٹری نِکل آای کوای بھاری
ورتااُںدے شراب
ےںتربّدھ تُرے پھِردے
ِاّک ٹےبل توں دُوجے ٹےبل تک
اّکھاں ’چ ‘ٹِّپ’ دی لالسا بھری
من تُرن لّگدا
اُهناں دے نال نال
بُجھ جاںدی کھُشی من دی
گھر مُڑدا
تاں اجب جِهی اُداسی
نال نال تُردی۔
