وگدی اے راوی چنّا راتاں هنےریآں
داایاے نے اُّچے-سُّچے لاماں لںمےریآں
وگدی اے راوی اُتوں چڑھیآں هنےریآں
موراں دیآں جُوهاں اّج ناگاں نے گھےریآں
وگدی اے راوی چنّا اُّگیآں دھرےکاں نے
لُوهے نے کومل سُپنے سِوِآں دے سےکاں نے
وگدی اے راوی چنّا جوبن تے لهِراں نے
پِںڈاں وِچ نےرھا کیتا گَےراں دے کهِراں نے
وگدی اے راوی اُّتے اُّڈن بھںبیریآں
مِلدے نے سّجن جِنھاں ندیآں نے چیریآں
وگدی اے راوی چنّا جھُّلیآں هنےریآں
دھرتی هَے سَوڑی سوچاں اُّچیآں لںمےریآں
وگدی اے راوی چنّا کںڈھے تے بےریآں
اںبر هَے مںجِل ساڈی واٹاں لںمےریآں
وگدی اے راوی لوکیں مالی نُوں پُّچھنگے
رُّکھاں توں کّچے پھل ِاه کدوں تک ٹُّٹنگے
وگدی اے راوی رُّکھ سبھنا نُوں دّسنگے
پھجلاں دے میںه وی ِاک دِن وتناں تے وّسنگے
