وَےن سُنن جد جاواں اّگے
روهیآں وِچ هلاهل وّگے
وِچ کںدراواں وّجن ڈّگے
کھُوه 'تے اجے وی دیوا جّگے !
تلکھ هوا دا پِںڈا چیرے
سُنّی جُوه دی هاسی وو۔(1)
ن ِاه پوٹھوهار ن باراں
ن ِاه دھرتی ن ِاه پاڑاں
ن روهیآں ن وِچ پهاڑاں
بس گھےرن هڑھ واںگ پُکاراں-
اّتھرُو آاُن ن اّکھیآں دے وِچ
ن ارداس وِگاسی وو۔(2)
کںدراں دی اّکھ کھُلھدی جاوے
هاُں مُسرِک دی جھُّلدی جاوے
باںگ نماج وی بھُّلدی جاوے
دھرتی دی پّت رُلدی جاوے !
سبھ راهاں 'تے پَےر ساڑدے
سُوپھی ناتھ اُداسی وو۔(3)
سُّکے باگ راهاں وِچ رولے
دوجکھ دے ساهاں وِچ گھولے۔
دھر دے انّھے نَےناں کولے
چڑھدے کالے ناگ ورولے !
انّھا کلوّت پُّچھ ن چیرے
جُونی لّکھ چُراسی وو۔(4)
رُوه انگِنت, کھاک ن جانے
کھاب مےرے بے-بّس نِتانے
پهُںچاں کِوےں جھںگ مگھِآنے ?
راه مِٹ جاںدے ! کراں کی مانے ?
مےرے ساه نُوں چھّڈ چھّڈ نّسے
جان دھرت دی پِآسی وو۔(5)
مےرے هّتھ چرکھ نے چیرے
کِتے کاپھلے گُپھا 'چ پیڑے—
روکن دياهین در بھیڑے
لهُو دی کاںگ 'چ تُردے کیڑے !
مےرے سُپن هی وِنّھدی بھَےڑی
مےری رگ دی پھاسی وو۔(6)
سبھ دی بھٹکن هَول جگاوے
کوٹ کوهاں توں پھاهیآں پاوے
رگ پھڑ سور دی کاگ اُڈاوے
دیپ بُجھا کے ماس کھُآوے۔
تارِآں تیکن مےرے گُناه دی
نجر کِسے نے کِآسی وو۔(7)
کھُوه وِچ کُوک کِسے دی هںبھی
هّڈیآں چّٹ کوای 'وا لںگھی
کُّل کھلا وِچ آای تںگی
هُوںگر مار دُآ مَےں کںبی-
چُوںڈے روه وِچ ساه رگ مےری
تھل دا کاگ نِواسی وو۔(8)
وّڈھے کاپھلے بار دے بنّے
نَےن کرے ماواں رو انّھے-
سُّکے باگ نا' مَےں سِر بھنّے
دےس آِام پر کُای ن منّے !
برِها دی کُای چیکھ سُنی ن
جهِر بھری ِاس هاسی وو۔(9)
