ون ول جاںدے راهاں تے بَےٹھی
کھےڈاں مَےں اُمراں دے نال,
پیلِآں پّتاں دی لا کے مگری
لںگھ گاے سالاں دے سال-
ٹھںڈھیآں ندیآں دے من وِچ چھِپِآ
اُّڈدا هی اُّڈدا هُنال,
لںمِآں کےساں نُوں ندیآں دِکھاایاے
جوبن 'چ اُّٹھِآ اُبال-
هّٹھ بنباسی دا جوبن واںگُوں
تکدا ن نَےناں دے هال-
رّجنی اُه اّتھرُو دے راه دی مُساپھر
چھِپِآ جو سُورج دے نال-
کھاکاں دا اَوڈھن اے سُورج هُںدِآں ?
سُنِآں ن سمِآں سُآل-
پَونو جگاوو نی ون وِچ سُّتڑا
بےپرواهیآں دے هال۔
مستک تے دگدی بِّجلی دے چانن
کُّکھاں 'چ دےوے اُه بال۔
