واںگ هوا دے بُّلے آيا کِس دا اّج خِآل ۔
زهِن دا جںگل مهِک گِآ وے جِس دی خُشبُو نال ۔
خاباں والے وِهڑے سّجناں بھُّل کے پھےرا پايا,
آس دے دیوے من-مںدر وِچ دِّتے مَےں پھِر بال ۔
بھکھدی رےت جِاُں پَےراں تھّلے شِخر دُپهِرا هووے,
اَےڈی اَوکھی واٹ بِرهوں دی جیون دا جںجال ۔
شّک دے فنیار ڈںگدے رهِںدے پِآراں والے رِشتے,
وهِم دا کَےدوں هیر جّٹی نُوں دِںدا زهِر پِآل ۔
غَےراں دے دُّکھ جر-جر جِاُنا اسل هِآتی هُںدی,
آپنے دُکھ تے بھليو هر کوای لَےںدا آپ سںبھال ۔
پگ-پگ مردی نزریں آای سّدھراں دی ِاک لوا,
جیون نگری اںدر آيا کِںج دا ِاه بھُچال ۔
