ورھِآں پِچھوں اّج اچانک پھےر مِلے هاں ۔
مےرے نال مےری پتنی هَے ۔
تےرے نال تےرے بّچے نے ۔
آپنی پتنی نال تےری مَےں
کِهڑی جان پچھان کراواں ۔
اجے تیک بّچِآں نُوں تُوں وی,
مےری بابت کُجھ نهیں دسِآ ۔
کُجھ کُجھ دووےں شرمِںدے هاں
ِاک دُوجے توں ۔
ِاک دُوجے دی مجبُوری دا
پتا اسانُوں ۔
اےسے کھاتر اّکھ بچا کے,
نیویں پا کے, نزر جھُکا کے,
آپاں دووےں لںگھ چّلے ساں ۔
اُه وی دِن سن,
کِنّیآں گھڑیآں
اسیں چُرا کے سمِآں کولوں,
کّٹھے هو کے بهِ جاںدے ساں ۔
جِهڑی گل نهیں آکھن والی
اُه وی آپاں,
هّسدے هّسدے,
ِاک دُوجے نُوں کهِ جاںدے ساں ۔
ِاه وی دِن هَے
جِس دے کولوں,
ِاک پل اسیں چُرا نهیں سکدے,
ورھِآں پِچھوں اّج مِلن تے,
کھُلھ کے زرا بُلا نهیں سکدے ۔
