ویه سال بااد
مےرے چےهرے تے اُه اّکھاں مُڑ آایآں هن
جِنھاں نال مَےں پهِلی وار جںگل وےکھِآ هَے :
هرے رںگ دا ِاّک ٹھوس وهِن جِس وِچ سارے درکھت ڈُّب گاے هن۔
اتے جِّتھے هر آگاهی
کھترا ٹالن توں بااد
ِاّک هری اّکھ بن کے رهِ گای هَے۔
ویه سال بااد
مَےں آپنے-آپ نُوں ِاّک سوال کردا هاں
جانور بنن دے لای کِنّے سبر دی لوڑ هُںدی هَے ?
اتے بِناں کِسے اُّتر دے چُّپچاپ
اّگے ودھ جاںدا هاں
کِاُںکِ اّجکّلھ مَوسم دا مِجاج ِااُں هَے
کِ کھُون وِچ اُّڈن والیآں ستراں دا پِّچھا کرنا
لگبھگ بےمانی هَے۔
دُپهِر هو چُّکی هَے
هر پاسے تالے لٹک رهے هن
کںدھاں نال چِپے گولی دے چھرھِآں
اتے سڑکاں تے کھِّلرے جُّتِآں دی بھاشا وِچ
ِاّک هادسا لِکھِآ گِآ هَے
هوا نال پھڑپھڑااُںدے هِںدُستان دے نکشے تے
گاں نے گوها کر دِّتا هَے۔
پر ِاه سماں گھبرااے هواے لوکاں دی شرم
انُمانن دا نهیں
اتے نا ِاه پُّچھن دا-
کِ سںت اتے سِپاهی ‘چوں
دےش دا سبھ توں وّڈا دُربھاگ کِهڑا هَے!
افسوس ! واپس مُڑ کے
رهِ گاے جُّتِآں وِچ پَےر پااُن دا سماں ِاه نهیں هَے
ویه سال بااد اتے ِاس سریر وِچ
سُنّسان گلیآں ‘چوں چوراں دی ترھاں لںگھدِآں هوياں
آپنے-آپ نُوں سوال کردا هاں-
کی ازادی سِرپھ تِنّ تھّکے هواے رںگاں دا ناں هَے
جِنّھاں نُوں ِاّک پهیآ ڈھوںدا هَے
جاں ِاس دا کوای کھاس متلب هُںدا هَے?
اتے بِناں کِسے اُّتر توں اّگے ودھ جاںدا هاں
چُّپچاپ۔
