ساڈے وِهڑے ساڈے وِهڑے آ ماهیآ
ِاه رات سُهانی اے ۔
ِاںج تُریآں کھُسبوایآں وے جیکن
تےریآں مےریآں گّلاں
هِک وِچ پَےن اُچھال وے ماهیآ
ساگر دے وِچ چھّلاں
بِرهوں دی دات وڈےری وے,
ساڈی جِںد نِمانی اے ۔
پُنِّآ دے چانن کھاک مےری تے
گیت-جهے لکھ دھُوڑے
دِل ساڈے وِچ درد سچاواں
رںگ هِجر دے گُوڑھے
پُنِّآں 'چ ڈولھ ن بَےٹھاں وے
جو تےری نِسانی اے۔
هِجر تےرے دا بال کے دیوا
کُل آلم رُسنااے
هر مُسکِل نُوں ےاد تےری دی
لوا وِچ راه مِل جااے
باجھ تےرے اساں نھےرے دی هر
لِسک سِنجانی اے ۔
لکھ داتاں نُوں جھول 'چ پا کے
دِل ناسُکرا رواے
کدی کدی جد پھُل پُنِّآ دا
تن من نُوں کھُسبواے
اج پُنِّآں کل پُنِّآں ن
ِاه کی رُّت جوانی اے ?
