توڑکے پھُّلاں نُوں پھِر بِنھن, آکھن هار پرويا ۔
همدردا ِاه اُلٹے کارے, وےکھ کبیرا رويا۔
گل دے نال لگاواں جِسنُوں اُه مےرا گل گھُّٹے
وےل ودھاواں مَےں جِس دی وی جڑ مےری اُه پُّٹے
رکھِآ جِسدی وی مَےں کیتی اُهیاَو مَےنُوں لُّٹے
جِسنُوں سِر اُّتے مَےں چايا, مَےنُوں بھُںجھے سُّٹے
آدر نال بٹھايا جِسنُوں, اگے اَوهو کھلويا۔
همدردا ِاه اُلٹے کارے, وےکھ کبیرا رويا۔
جِسدے چارے کر کر تھّکا هّتھاں تے اُه چارے
جِسدی کار کراں دِن راتیں کردا اَوهی کارے
مِریآں ماراں تے جو جیںدا اُهی مَےنُوں مارے
تاراں جِسدے چِّٹھے مَےں اُه دِنے دِکھاںدَے تارے
جِسدی کھاتِر کھُون دِآں مَےں کھُون مےرا اُس چويا
همدردا ِاه اُلٹے کارے, وےکھ کبیرا رويا۔
جِسنُوں پِآر دی ٹھںڈ دِآں مَےں اُهیاَو مَےنُوں جالے
بھالاں جِس لای سُکھ, مِرے تے چُکدا اُهو بھالے
وِںگا وال نا وےکھ سکاں مَےں جِسدا کِسے وی هالے
مےری کھاتر اُس جانی نے وےکھو پھنیار پالے ۔
جِس مّکھن نُوں اکل دِآں مَےں پانی اُنھے بلويا !
همدردا ِاه اُلٹے کارے, وےکھ کبیرا رويا ۔
جِسدی بات بناواں مَےں اُه گّلاں کردَے کھالی
دُّدھ پِلايا وی بھُّل جاوے مِلے نا جدوں پِآلی
جِسدی لالی رّکھن کھاتر گل پاواں بد-هالی
مِری مُسیبت دےکھ دےکھ کے چڑھدی اُس نُوں لالی
جِسدی هوںد لای مَےں مرِآ اُه مےرا نا هويا۔
همدردا ِاه اُلٹو کارے, وےکھ کبیرا رويا۔
