وِچ ِاسدے پھرک نهیں تِل دا,
کھُد جاندا بھےد کھُدا دِل دا
کھُل جاںدی گںڈھ هکیکت دی,
هُںدا دِل دے اںدر راه دِل دا
واه چورا کی دستُور کیتا,
دِن دیویں لُٹ مجبُور کیتا
دِل کڈھ لِآ سینا چُور کیتا,
دِتا ساپھ نِشان مِٹا دِل دا
هنےری جھُل گای وِچ پھل ڈالی دے,
کھُسے پر بُلبُل متوالی دے,
کهِنے لگکے هسن دے مالی دے,
دِتا آپے هی باغ لُٹا دِل دا
ِاک جگ دے وِچ بےزار هوےا,
دُوجا ےار دا نا دیدار هوےا,
تیجا رب توں بی گُناهگار هوےا,
کهِنا من ک بےپرواه دِل دا
کاهنُوں لبھدا مسجد مںدر تُوں,
کر کھالی اپنا اںدر تُوں,
بن جاویں مست کلںدر تُوں,
وِچوں جھگڑا ساف مُکا دِل دا
چھڈ لُکن چھِپن دیآں گھاتاں نُوں,
چوری دا لاونا اُٹھ راتاں نُوں,
چھڈ اُرلیآں پرلیآں باتاں نُوں,
کِّسا ےار نُوں اسل سُنا دِل دا
کُچھ هونا تے چھڈ دے هونے نُوں
کِّن پُچھنا نهیں رون دھونے نے
جے تُوں رازی کرنا سوهنے نُوں,
اُٹھ کر نزرانا جا دِل دا
وےلا گُزرِآ هتھ نهیں آونا اےں,
پِچھوں رو رو پِآ پچھتاونا اےں,
جے تُوں دِلبر ےار نُوں پاونا اےں,
کھهِڑا چھڈدے تُوں هشمت شاه دِل دا
