جھاکوں بے-جھاک هو گای هَے لوڑ
جُّتی جوڑے دی
لیڑے لّتے دی
جبانو-بےجُبان هو گای هَے آس
آس کِ پڑھ لِکھ کے رُتبے پاواںگے
بھلاں کِس نے سوچِآ سی
کِ کھُںڈھاں تے بَےٹھے بُڑِآں دی
چرچا دا وِسا هو جاواںگے
سّجر سُوای نُوں جد
چون بهِںدی هَے ماں
دھاهاں مار روںدیآں نے دُّدھ دیآں دھاراں
سهُرے تُردیآں دھیآں دے واںگ
رون نُوں پر کَون پُّچھدا هَے
بڑا مجبُور هَے باپُو
نّکو نّک بالٹی بھر کے جو
ڈےرھی وّل تُردا هَے
کّلھ جد کھےتاں 'چ
دماں دم هلٹ چلدے سن
راهُو-کےتُو تاں بھاوےں
اُدوں وی مںڈلاںدے سن
پر کُّجھ نا کُّجھ
چھّڈ کے مُڑ جاںدے سن
جدوں توں دھرِآ هَے کھُوهے تے ِاںجن
اَےسی ساڑھ-ستی چِںبڑی هَے ےارو
کِ کِدھرے رُڑھ گایآں نے برکتاں
هُن نهیں دیںهدا
نرمِآں دے مُوںهاں تے هاسا
پتا نهیں کِاُں
هُن نهیں سوںهدے
بولیآں دے تِّکھے نکس
سرمھے! اَو سرمھے!
اَےوےں نا دےای جا بهاراں دا هوکا
وےکھ تاں سهی جرا
تےری ِاس پیلی چُنّی تے
کِوےں بدنیت هوای هَے
تےلے دی گِّڈ لِبڑی اّکھ
لںبڑاں دے پُّت واںگُوں
لاچڑِآ کانُونّ جد
دھیآں واںگُوں پالی هوای کنک نُوں
اںدروں چُّکن دیآں
ماردا هَے ٹاهراں
تاں دِل کردا هَے
بُّڈھے باپُو نُوں پُّچھاں
آه پالے پلوسے پُّتاں نُوں ڈّک کے
دّس کی اچار پااُنا هَے?
