واادا کرکے بھُّل گِآ اےں لِّکھِآ مَےں دِل اُّتے دےکھ ۔
کای بهاراں بیت گایآں آوےںگا کِهڑی رُّتے دےکھ ۔
هُسن جوانی باغ بهاراں جو کُجھ وی تُوں مںگِآ سی,
ِاک ِاک کرکے پُورے هو گاے تےرے سارے بُّتے دےکھ ۔
آپنی آپنی مںزِل دے ول هر کوای ٹُرِآ جاںدا اے,
راه جِنھاں نُوں ےاد سی راهواں دے وِچ رهِ گاے سُّتے دےکھ ۔
آپنے اَےب چھُپاون دے لای جِهڑی جُوهے جاواں مَےں,
لّبھ لَےںدے نے اجل دے ڈھّگے ساهواں دے سںگ جُّتے دےکھ ۔
کںدھاں دے نال گّلاں کر کر 'سدف' گُزاری ساری رات,
ِاک ِاک هںجھُو کّٹھا کرکے هِجر دے هار پرُّتے دےکھ ۔
