چھّڈ پرے ِاه تھوتھیآں گّلاں ! آ مےری هِّک تے سِر دھر کے
پَے جا چُّپ چاپ دو گھڑیآں۔ اّج دی رات مِلی هَے مر کے ۔
وےکھ کِوےں هَے چنّ-چاننی اّج کِسے نے دُدھ 'چ دھوتی,
رات دے سرماکل مُّکھ اُّتے ڈلھک پاے مُڑھکے دے موتی۔
وےکھ کِوےں اج گگن هَے سُّتا رجواں رُوپ-کلاوا بھر کے۔
نا بنّھ اُمر دے لںمے داایاے, ِاه دِل کهِنےکار نا رهِںدا
بںدھن توڑ کے آ جاایدا پِّچھوں کوای بنّھِآ بهِںدا !
وےکھ کِوےں اَوه ٹُّٹا تارا, کھبر نهیں جا کِّتھے مويا,
کھبر نهیں کی جی وِچ آای, کھبر نهیں کِس تار پرويا۔
’کّٹھے جینا, مرنا 'کّٹھے هر کوای پهِلاں اےهو کهِںدا۔
سار نا تَےنُوں جو تُوں چھےڑے جکھم اجے نے کِنّے اّلے۔
تُوں نا جانے ِاس جِںدڑی نے اّگے کِنّے جھّکھڑ جھّلے
منّ لَےںدا مَےں جو تُوں کهِںدی, هُںدا نا دِل جےکر تھّکِآ
کُجھ آےُو دیآں واٹاں کرکے, هُںدا نا جےکر مَےں تّکِآ
بھر بھر کے وِچھڑدا مےلا, جِسدی ےاد اجے هَے پّلے۔
تےرے واںگ هی ِاک مِٹھ-بولی جیون-کَوڑ بھُلا دِںدی سی,
رات دا گھُّپ هنےر چیر کے نُور دی جھل-مِل لا دِںدی سی۔
اُسدا نَےن جھمکنا کی سی, ِاک دُنیآں ڈھهِںدی ِاک بندی,
جینا مرنا بھُل جاںدا سی جد سی پریت دی چادر تندی,
لَے جاںدی سی رُوپ دی نگری سُرگ دی جھات پُآ دِںدی سی۔
جاںدی کُںجیآں نالے لَے گای ساںجھے گھر نُوں مار کے تالا,
تُوں کی جانے کِّکن جھّلِآ, جھّکھڑ جھاںجا, کّکر پالا !
ساری اُمر دا پِآ بکھےڑا, ساںجھ بنی سی چار دماں دی,
جاںدی گّڈی اُهلے کھڑے نُوں بنّھ کے دے گای پںڈ گماں دی ۔
'کّٹھے جینا مرنا 'کّٹھے کرنا اَوکھا کهِن سُکھالا۔
تے پھِر اُه وی گھّٹ نهیں سی, کهِںدی سی مےری باںه پھڑ کے,
‘آپاں اُّڈ جانا اسمانیں پریت دے اُّڈن-کھٹولے چڑھ کے,
ِاه اُںگلاں دیآں مُںدریآں نهیں ِاه هن اسل دِلاں دے وّٹے۔'
چار کُ هںجھُو کےر کے آکھر جاںدی هوای رُلا گای گھّٹے,
ِاک ِاک بول ےاد هَے مَےنُوں, ِاک ِاک گّل کالجے رڑکے۔
اج تُوں ِاس گلوکّڑی وِچ اےں, اج دی رات هَے چڑھی جوانی,
هَے اج هَے پِآر دی بُّکل نِّگھی, اج دی رات مَےں رب دا سانی,
نا کر اےنیآں اُّچیآں گّلاں آپاں جیو هاں نِّگھرے جگ دے
نا بنّھ اُمر دے لںم داایاے, هُن ِاه هںڈھنسار نا لگدے !
اج دی رات بڑی سُںدر هَے, پر ِاه رات نهیں لاپھانی۔
